به گزارش خبرگزاری حوزه، برخی از دختران و پسران بر این باورند که بهتر است برای شناخت صحیح طرف مقابل مدتی طرح دوستی ریخت و از طریق این ارتباط دوستانه، به گونه ای عینی و قابل مشاهده، حالت ها و رفتارهای او را مورد شناسایی و ارزیابی قرار داد.
این پدیده، میان شماری قابل توجه از جوانان آشکار یا پنهان - شایع است و آنان معتقدند که تنها در سایه چنین ارتباط مستمری می توانند شخصیت، اندیشه ها و رفتارهای هم را بشناسند و پایه زندگی مشترک مستحکمی را بنیان گذارند.
دوستی های قبل از ازدواج که به غلط نام آن را «عشق» می گذارند. عامل تعیین کننده ازدواج نیست. زیرا ازدواج نوعی مشارکت در یک اجتماع کوچک (خانواده) است که در آن دو انسان می باید از جهات گوناگون با یکدیگر تناسب عملی داشته باشند. پس آنچه عامل تعیین کننده است، همتایی و هم کفو بودن زن و مرد است. در صورتی که در انتخاب همسر، همگونی مراعات شود نیازی به برقراری روابط صمیمانه پیش از ازدواج نخواهد بود.
از طرفی آشنایی و ارتباط دختر و پسر در فضای دوستی، بیشتر از آنکه معرفت ساز باشد فروزنده هوس ها و معرفت سوز است. به طور عمده دیده می شود فرد آنگونه که هست خود را نشان نمی دهد یا به سبب محبت و عشقی که ایجاد شده، نمی تواند عیوب طرف مقابل و جوانب مختلف قضیه را بسنجد.
منبع: کتاب «انتخاب سمی»، ص۱۴۹
نظر شما